Danimarka’dan Hatay’a geldi, 1 aydır annesini ve ablasını arıyor

Danimarka’nın Kopenhag şehrinde yaşayan 27 yaşındaki Soner Yalçın, Kahramanmaraş’ta 6 Şubat’ta meydana gelen deprem haberini alır almaz memleketi Hatay’a döndü.

İskenderun’da annesi ve kız kardeşinin yaşadığı binaya gelen genç, arkadaşları ve akrabalarıyla birlikte enkazı bulmak için aramaya başladı.

Günler geçtikçe enkazdan çok sayıda cansız beden çıkarıldı ancak Yalçın’ın annesi Betül Nuran Çelik ve ablası Güldem Çelik’ten veya onlardan herhangi bir iz bulunamadı.

bir aydır haber yok

Ailesini tam bir aydır aramasına rağmen bulamayan Yalçın, beyin sarsıntısının ardından ilk anlarda enkazdan canlı çıkarılmış olabileceklerini düşündüğünü söyledi.

Yalçın, silezi bulmanın en etkili ve hızlı yolunun hastanelerin ağır bakım ünitelerindeki hastaların parmak izlerini alıp sistemde eşleştirmek olduğunu belirtti.

“Birinin yardım ettiğini biliyoruz”

Kopenhag’dan Hatay’a gelen ve ailesini aramaya başlayan Soner Yalçın, şunları söyledi:

Deprem olduğu sırada yurt dışındaydım. Olayı duyar duymaz ilk andan itibaren enkazın yanına geldim. Danimarka’da yaşıyorum, Kopenhag’daydım. Haberi alır almaz 12-13. saatten itibaren enkaza yetiştim. O andan itibaren çalışmaya başladık. Sadece annem, ablam ve son katta oturan komşular değil, apartmanımızda yaşayan herkesi çıkardık. Onlardan rastgele bir iz bulamadık. Her gün buradayız, bir umut. Her geldiğimde enkazdan evimin modüllerini buluyorum. Burada bir umut olup olmadığını görmek için. Tüm araştırmalarda, kadavra köpeklerine kadar aradık ama enkazda rastgele bir şey kalmadığını düşünüyoruz. Aklımdaki ihtimal şu ​​anda ağır bakımdalar, hala baygınlar. Şu anda yoğun bakımda yatan hastalardan parmak izi alınır ve sistemde eşleştirme yapılırsa bizim gibi ailesini arayan herkese umut olur. Yardımcı olacağını ve bunun en kısa ve en etkili analiz olduğunu düşünüyoruz. Bu durumda bir ricamız var. Bir an önce ailemize ulaşmak istiyoruz. 10 gün sonra Mersin’de ilk andan itibaren görülmeyen üst kat komşumuzu canlı bulduk. Birinin onu çıkardığını, yardım ettiğini biliyoruz. Bu yüzden ailemize de bire bir yardımcı olduklarını düşünüyoruz. Şu anda görgü tanıklarını aramaya çalışıyoruz. Kendi başımıza çalışmak, görgü tanıklarına, kameralara erişmek ve en azından o gece burada ne olduğunu görmek istiyoruz.

“Gece enkaz altında uyanıyorum”

Yalçın, enkazı ararken yaşadığı bir anı asla unutmayacağını belirterek, şu ifadeleri kullandı:

Çalışmaların ikinci gününde yanmış bir ceset olduğu söylendi. Enkaza yaklaşmak istedim ama kendimi iyi hissetmedim, elim ayağım oraya gitmedi. Çünkü kendi ailem hala orada olabilir diye. Bir yanda merhumun erkek olduğu söylenince sevinirsiniz, diğer yanda birlikte yaşadığınız insanlar. Rastgele bir komşuya bile acımadık. Bunu asla unutmayacağız. Burada depremi yaşamamış olsam da geceleri hala molozların altında uyanıyorum.

Yalçın’ın ailesinden geriye, birlikte oldukları mutlu anlardan bir kare kaldı.